اگر به دنياي كودكي خود فكر كنيد از خيلي چيزها خنده اتان مي گيرد:

 از اينكه دنيايتان در يك توپ گرد پلاستيكي يا يك عروسك پلاستيكي خلاصه مي شد!!!

از اينكه وقتي پدرتان سر كار بود خوشحال بوديد چون مي توانستيد در كوچه بازي كيند!!!

و....

ولي حالا جوان شده ايد و با طرز تفكر متفاوتي به دنيا نگاه مي كنيد:

عشق را تجربه مي كنيد و از ان لذت مي بريد!!!

دنبال كسي هستيد كه نيمه گم شده شما باشد!!!

گاهي اوقات ارامش را در دعاي حتي بي اجابت دوستانتان پيدا مي كنيد!!!

و.....

و به يقين وقتي كه وارد دنياي ميانسالي شويد از خيلي چيزهاي جواني خنده اتان مي گيرد:

از اينكه در دانشگاه چه جواني هايي كرده اي كه الان حتي تصورش متعجبت مي كند!!!

از اينكه ارامش واقعي جاي ديگري بود و شما در جاي ديگر جستجويش مي كردي!!!

و....

دوستان و... همه مي توانند راهي باشند براي رسيدن به ارامش! ولي الزاما انها خود ارامش نيستند! چون ارامش واقعي وقتي وجود دارد كه احساست و منطقت هر دو با هم حكم به خوب بودن تو بدهند!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: